Rozdział szósty

Alex 

Weszłam do klasy i skierowałam się w kierunku swojej ławki. 

Poczułam dłuższe wibracje co oznaczało przychodzące połączenie. 

Widząc, że jest od mamy szybko odebrałam. 

- Cześć skarbie. Jutro mam wolne. Czy będziesz miała chwilę dla mnie? 

Usiadłam na krześle z uśmiechem. Tak dawno nie słyszałam z mamy ust takich słów czy takiego pytania. 

- Jasne, że mam, mamo. 

- To świetnie. Zwolnię Cię jutro z lekcji i posiedzimy razem 

i porobimy coś ciekawego, dobrze? 

- Dobrze, mamo. Dziękuję za propozycje. - przygryzłam wargę, żeby nie

uśmiechać się szeroko jak jakaś idiotka. 

-To nic takiego. Muszę kończyć, papa. - rozłączyła się. 

Spojrzałam w okno czując łzy szczęścia. 

Tak dawno nie spędzałam z mamą czasu. 

Dla innej nastolatki to może chore, że tak się cieszę, że spędzę dzień z mamą, a dla mnie ten dzień to jak święto. 

Już nie mogę się doczekać. 

Weszłam na Twittera i napisałam tweeta

"Mama chcę spędzić ze mną dzień. Tak strasznie się cieszę."  

Po napisaniu zajrzałam do interakcji i w tym momencie zobaczyłam

wiadomość od Jay'a. 

Justin 

Obserwowałem przez chwilę Alex. Kiedy odebrała telefon to stwierdziłem, że to po prostu zbieg okoliczności i czekała na telefon od kogoś. 

To nie Alex z Twittera.  

Pokręciłem głową i odpisałem jej zgodnie z prawdą. 

Jay: ładne imię, Alex.  

A: aww, dziękuję. :) 

Zdziwiłem się, że nie pyta o moje imię. 

Jay: proszę bardzo. ;) długo masz lekcje? 

A: do 14.25, a ty? 

Jay: ja też ;) 

A: to super. jeszcze tylko trochę i będziemy w domu. 

Jay: w jednym domu? 

Uśmiechnąłem się pod nosem.  

A: no jasne, że w jednym mój mężu. 

nie zapomnij odebrać małego z przedszkola. 

Zaśmiałem się przez co kilka osób spojrzało na mnie. Przewróciłem na nich oczami.  

Podobało mi się jak Alex potrafi na luzie  rozmawiać.

Trudno mi ją rozszyfrować. Jest naprawdę świetną dziewczyną. 

Nie wiem dlaczego często jest smutna i ma wszystkiego dość. 

Mam nadzieję, że się dowiem o co chodzi. 

Chcę, żeby mi zaufała i mogła mieć we mnie oparcie. 

Chcę jej naprawdę pomóc. 

Tym razem nie przejmuję się tym, że mogę nie wiedzieć co mam zrobić, 

żeby poczuła się lepiej. Najlepsze dla niej pewnie będzie to, że ma się 

komu wygadać o każdej porzednia i nocy. 

Jay: dobrze kochanie. nie zapomnę. ;) 

Kiedy to pisałem zadzwonił dzwonek na lekcję i do klasy weszła nauczycielka. 

Alex 

Uśmiechałam się pod nosem przez moją rozmowę z Jay'em. Kiedy zobaczylam, że nauczycielka weszła do klasy napisałam szybką odpowiedź. 

A: okej, mam nadzieję. a teraz musisz wytrzymać bez

 swojej żony która znika się edukować x. 

Zablokowałam telefon i schowałam go do  kieszeni nie chcąc i na tej lekcji dostać upomnienia. 

To nie tak, że jestem jakaś grzeczniutka, i że nigdy nie łamię przepisów. 

Po prostu po co mam narobić sobie problemów jak mogę ich uniknąć. 

Jay na pewno mi wybaczy moją nieobecność.  

Przez całą lekcję pisałam wszystko to co dyktowała nauczycielka.

Zapowiedziała nam kartkówkę na następną lekcję. 

Westchnęłam cicho zapisując sobie o niej w zeszycie, żeby nie zapomnieć. 

Muszę przysiąść i się dobrze nauczyć. 

Nie bardzo mam siłę do nauki. Szkoła wykańcza psychicznie jak 

i fizycznie. 

Każdy nauczyciel myśli, że jego przedmiot jest najważniejszy. I tak nie narzekam, bo zawsze mogłam trafić na gorszych nauczycieli, 

którzy co lekcje robili by kartkówki lub zadawali prace domowe 

wzięte z kosmosu.  

To straszne, że przychodząc ze szkoły do domu kompletnie

nie ma się na nic siłi jedyne czego się chcę to pójść spać

i obudzić w dzień zakończenia roku.  

Kiedy zadzwonił dzwonek spakowałam zeszyt do plecaczka i wyszłam z sali. 

Justin  

Uśmiechnąłem się szeroko widząc odpowiedź od dziewczyny.

Muszę wyglądać jak debil szczerząc się tak do telefonu, ale mam to gdzieś. 

Nie wiem co się ze mną dzieję, ale podoba mi się to. 

Jay: to będzie bardzo trudne kochanie. będę czekał na Ciebie x  

Zablokowałem telefon i schowałem go do kieszeni. 

Skoro Alex nie może pisać to ja skupię się na lekcji. 

Francuski to jeden z moich ulubionych przedmiotów jak i jeden z najpiękniejszych języków świata.

Tutaj w Kanadzie jest prawie tak samo często używany jak angielski. 

Lubię mówić w tym języku. 

Kiedy byłem młodszy babcia często mnie zachęcała do nauki tego języka

 i dużo też nim się posługiwała.

Dzięki temu zainteresowałem się francuskim. W przyszłości mam zamiar pojechać na kilka dni do Francji, 

ale na razie mi się nie śpieszy opuszczać moje ukochane Stratford. 

Zapisałem informacje o kartkówce w zeszycie. 

Nie muszę się do niej uczyć, bo ten temat mam doskonale opanowany. 

Jestem jednym z najlepszych uczniów języka francuskiego

nie tylko w klasie, ale również w szkole.

Babcia jest z tego faktu bardzo dumna co niezmiernie mnie cieszy. 

Zadzwonił dzwonek oznaczający przerwę, więc zabrałem swoje rzeczy i wyszedłem z sali. 

W miedzy czasie poczułem wibracje w telefonie. 

Szybko odblokowałem telefon i wszedłem w wiadomość od Alex 

A: i jak dałeś radę beze mnie?  

Jay: jakoś dałem. tęskniłem Alex.  

Przygryzłem wargę kiedy to pisałem, bo naprawdę tak było. 

A: jeju naprawdę?  

Uśmiechnąłem się delikatnie.  

Jay: tak, naprawdę tęskniłem x 

Alex 

Uśmiechnęłam się szeroko przygryzając wargę, żeby nie przykuwać do siebie jakiejś sporej uwagi uczniów. 

To raczej nie jest normalne, że dziewczyna uśmiecha się od ucha do ucha podczas wpatrywania się w ekran telefonu.  

A: ja też tęskniłam za tobą. 

Jay: jeju, jesteś taka słodka. bardzo Cię lubię Alex. 

pomimo tego, że znam Cię bardzo krótko wiem, 

że jesteś bardzo wartościową osobą. 

Cieszę się, że miałem okazje do poznania Ciebie

 i mam nadzieję, że będziemy kontynuować znajomość. 

Poczułam takie przyjemne ciepło na sercu czytając te miłe słowa napisane przez Jay'a. 

Nikt nie powiedział mi nigdy czegoś takiego. Poczułam się potrzebna przez moment. 

To uczucie jest takie niesamowite. Chciałabym je czuć przez cały czas. 

A: jesteś strasznie  kochany Jay. ja też Cię bardzo lubię. 

bardzo miło jest mi to usłyszeć. w tym wypadku przeczytać ;) 

ja tak samo uważam o tobie. jestes najlepszy!

 pamiętaj o tym. jeśli o mnie chodzi ja na pewno będę pielęgnować tą znajomość. 

chcę Cię cały czas poznawać.  

Jay: dobrze, będę o tym pamiętał. dziękuję za miłe słowa Alex. 

to kochane. ja też będę robił wszystko, żeby nie utracić tej znajomości. 

tak samo chcę poznawać Ciebie. pamiętaj, że zawsze możesz na mnie liczyć. 

zawsze będę tu dla Ciebie moja droga Alex. 

Nie wiem czemu, ale poczułam łzy zbierające się w moich w oczach. 

To mnie rozczuliło. Naprawdę nigdy nie usłyszałam takich słów, takich obietnic od kogoś. 

Oparłam się o ścianę plecami. Byłam w moim kąciku na trzecim piętrze szkoły. 

Nikt tu nie zaglądał dzięki czemu tu mogłam się ukryć. 

Wolałam siedzieć tu sama niż wśród tych fałszywych ludzi, którzy tylko czekają aż podwinie się tobie noga albo popełnisz jakiś błąd. 

Ludzie tylko czekają na to, żeby zranić innego człowieka. Mają z tego satysfakcję, radość. 

Mam wrażenie, że to ich hobby.  

A: cholera Jay zaraz przez Ciebie się rozpłaczę. 

te słowa tak wiele dla mnie znaczą, dziękuję Ci z całego serca. 

ty również możesz na mnie liczyć. zawsze x 

Otarłam pojedynczą łzę, która spływała po moim policzku. 

Pierwszy raz od bardzo dawna uroniłam łzę szczęścia i to jeszcze dzięki nieznajomemu chłopakowi, który jest mi bliższy niż ludzie których znam od piaskownicy.  

Jay: kochanie nie płacz, proszę. 

dziękuję Ci. będę o tym pamiętał x 

Przygryzłam wargę przez to jak mnie nazwał. 

A: to ze szczęścia. jesteś kochany :) 

Justin  

Uśmiechnąłem się szeroko widząc odpowiedź od dziewczyn. 

Bardzo ją polubiłem. Jest taka słodka. W dodatku taka wstydliwa. 

Chce pokazać jej jak wartościową osobą jest. Wiem, że zasługuję na wszystko co najlepsze. 

Jay: jednak nie chce, żebyś płakała. aw, dziękuję  x 

Wszedłem do sali matematycznej i zająłem swoje miejsce. Wyjąłem butelkę wodę z plecaka i napiłem się. Zauważyłem, że przyszło mi powiadomienie oznaczające nową wiadomość. 

Wziąłem telefon do ręki i odczytałem wiadomość od Alex. 

A: dobrze dobrze. już nie płaczę. co porabiasz? 

Jay: siedze w sali i czekam na wybawienie:( a ty? 

A: ja też. na pocieszenie mogę poczęstować Cię jabłuszkiem. 

chcesz? 

Uśmiechnąłem się delikatnie. 

Jay: jasne, że tak haha 

A: *podaję jabłuszko* smacznego. 

Jay: dziękuję bardzo. jest smakowite mniam mniam. 

A: bardzo mnie to cieszy x jakie plany po szkole? 

Jay: jadę do warsztatu, a potem na siłownię. a ty? 

A: siłacz haha pójdę pobiegać i potem się zobaczy. 

Jay: specjalnie dla Ciebie, mała. ;) o, siłaczka x 

A: oh dziękuję, duży. o o o haha 

Jay: tak jestem duży jeśli wiesz o co chodzi ;) 

A: ktoś tu jest zboczony. 

Jay: widzę, że nie tylko ja. 

A: no nie tylko ty. ;) 

Jay: to dobrze, mała.  

Zadzwonił dzwonek na lekcję i nawet nie minęło kilku sekund, a do klasy weszła matematyczka.  

Westchnąłem cicho wiedząc, że muszę przerwać rozmowę z Alex. 

Widząc, że nie odpisała jeszcze na moją ostatnią wiadomość szybko napisałem nową.  

Jay: odezwę się potem. nie tęsknij za bardzo x 

Wyszedłem z Twitter'a i zablokowałem telefon, który włożyłem do kieszeni moich spodni. Wziąłem w dłoń długopis i zacząłem przepisywać to co nauczycielka zaczęła pisać na tablicy.  

No to teraz modlę się, żeby mnie nie zapytała.  

---------------------------------------------------------------------

No to mamy już szósty rozdział. ;)

Zadowoleni z tego, że Justin nie dowiedział się,

 że Alex to dziewczyna z klasy czy bardziej zawiedzeni? 

Jak wrażenia? 

Podoba się Wam?

Dziękuję Wam za ponad 6,795 wyświetleń i za 22 komentarze pod rozdziałem oraz miłe słowa na Twitterze. 

Jesteście w stanie zrobić tak, żeby pod tym rozdziałem było, więcej komentarzy niż pod tym? ;)

Jeśli chcecie być informowani o nowych rozdziałach wpisujcie swoje usery w zakładce "INFORMOWANI"

Dziękuję, że jesteście x